شرایط نگهداری گل رز مینیاتوری در آپارتمان

گل ساناز یا  گل رز مینیاتوری     Rosa chinensis

گل رز مینیاتوری (گل ساناز) گیاهی چند ساله از خانواده Rosaceae بومی نیمکره شمالی و جنوب غربی چین است که به عنوان رز چینی در جهان شهرت دارد. عمدتاً در مناطق معتدل پرورش داده می­شود. گل آذین به صورت دیهیم و یا خوشه گرزن (پانیکول) است. برخی از گونه ­های وحشی دارای 5 گلبرگ و تعداد زیادی پرچم هستند. تخمدان زیرین بوده و در داخل میوه­ای گوشتی به نام Hip، قرار دارد که این میوه می­توان با رسیدن از زرد تا قرمز تغییر رنگ دهد. گل ساناز پا کوتاه در باغچه­ها و در حاشیه کاری ها در طراحی فضای سبز کاربرد دارد با این حال می­توان آن را به عنوان در گلدان نیز پرورش داد.

گل رز مینیاتوری درختچه­ های است که ارتفاع آن به 1 متر می­رسد، دارای برگ­های کوچک و پَر مانند که حاوی 3 تا 5 برگچه هستند. گل­های آن دارای 5 رنگ است که بیشترین رنگ­های آن قرمز و صورتی است. گل­ها به دو صورت کم و پر پر هستند.

شرایط نگهداری گل رز مینیاتوری

گل رز مینیاتوری (گل ساناز) به نیازمند مکانی با نور زیاد (جهت تامین نور می توانید از چراغ رشد گیاه استفاده نمایید) و دمای پایین (15 درجه سانتی­گراد است) که این شرایط نوری و دمایی در کنار تغذیه مناسب باعث بهترین عملکرد و بالاترین کیفیت گل­ها می­شود. گل ساناز گیاهی آفتاب دوست است که در محیط بیرون حداقل 7 ساعت نیاز به نور آفتاب دارد. اگر میزان دریافت نور بیش از مقدار مورد نیاز و در بین آستانه تحمل گیاه باشد بهتر است. اگر زیر درختان و در سایه کشت شوند گل­ها از کیفیت خوبی برخوردار نخواهند بود. شدت نور کم منجر به طویل شدن بیش از حد دمگل شده و سفت شدن دمگل و یا ساقه گلدهنده را به تأخیر می­اندازد که خود منجر به خمیدگی گردن خواهد شد.

بهترین خاک برای این گیاه ترکیب خاک شنی رسی یا لومی، و یا خاک لومی است که دارای 10 درصد ماده آلی باشد. بطور کلی نیازمند خاک عمیق با زهکش مناسب است. نیاز آبی متوسط دارد و از خاک­های اشباع اجتناب می­کند به همین دلیل در مناطقی با بارندگی زیاد به نحوی کاشته می­شوند که نسبت به سطح چمن ارتفاع بالاتری داشته باشد و آب تجمع پیدا نمی­کند. بهتر است در خاک­های شنی کاشته نشود. از کاشت آن­ها در خاک­های آهکی باید خودداری کرد. pH  مناسب برای آن حدود 5/6 است ولی pH بین 5/5 تا 5/7 را می­پسندد.

در مناطق با سرمای شدید، استفاده از خاکپوش به منظور حفاظت تنه و شاخه از سرما لازم است. اگر دما در زمستان تا 20- درجه سانتی گراد برسد استفاده از پلاستیک و پلی اتیلن لازم است. در بهار خاک و خاکپوش پای بوته جمع آوری می­شود. رشد بیش از حد در آخر تابستان به دلیل تولید ساقه­ های نرم و آبدار، مقاومت به سرما را کاهش می­دهد. برای جلوگیری از این پدیده اولا در آخر تابستان نباید کود داده شود (به ویژه کود نیتروژنه) و ثانیاً فواصل آبیاری را بیشتر کرده و در اوایل پاییز آبیاری قطع می­شود.

از نظر نیاز رطوبتی نیازمند رطوبت 50% تا 60% است و بیشتر از آن ممکن است باعث افزایش آلودگی­های قارچی مخصوصاً سفیدک روی گیاه می­شود. برای تأمین نیاز رطوبتی این گیاه در محیط­های بسته می­توان نسبت به اسپری کردن آب اقدام نمود و یا با قرار دادن یک اسفنج مرطوب کنار گلدان می­توان نسبت به تأمین نیاز رطوبتی آن اقدام کرد.

بهترین زمان هرس گل ساناز (گل رز مینیاتوری) در اواخر زمستان تا اوایل بهار است که می­توان یک سوم از تا یک دوم از ساقه­ های کناری گیاه را حذف نمود و یا برای جوانسازی گیاه می­توان ساقه­ های قدیمی را تا پایه قطع نمود و اینکار در سال دو و سوم مجدد تکرار شود.

به منظور جلوگیری از رشد شاخساره­ های ضعیف و خوابیدن شاخه­ ها از کودهای حاوی پتاسیم استفاده شود.

مرسوم­ترین روش تکثیر رز مینیاتوری از طریق قلمه است که می­توان از قلمه­هایی با دو جوانه استفاده کرد. بهترین زمان گرفتن قلمه­ها در زمان خواب گیاه بعد از ریزش برگ­هاست که می­توان آن­ها را در خزانه­ها تا بهار ریشه­دار نمود. امروزه از روش­های کشت بافت به منظور تکثیر این گیاهان استفاده می­شود.

یک پدیده مهم در اواخر قرن 18 در تولید رز زمانی اتفاق افتاد که مشتقات R.chinensis و R. Gigantean با ویژگی دائم گل بودن از شرق دور معرفی شد. این اتفاق به احتمال نتیجه چندین نسل بهنژادی در چین، ژاپن و هندوستان بوده اند. علاوه بر آن، جهش ­ها و تلاقی­ ها با رزهای منشأ گرفته از اروپا و خاورمیانه، منجر به ظهور رقم­ های مدرن با گلدهی دائم شد.

با توجه به تنوع و گستردگی زیاد رزها، آن­ها را به صورت­های مختلف طبقه بندی می­کنند. بر اساس عادت رشد گیاه، رزها را می­توان به گروه­های اصلی بوته­ای و بالا رونده تقسیم کرد.